دید در شب برنامه‌ای نسبتاً محبوب با اجرای رضا رشید پور است که این روزها در سایت آپارات قابل مشاهده است.
روال عادی برنامه دعوت از هنرمندان، خوانندگان و اقشار مشهور جامعه است که در گفتگویی نسبتاً طولانی رو در روی مجری نشسته و به سؤالات او پاسخ می‌دهند.
یکی از جنجالی‌ترین قسمت‌های برنامه، با حضور شهرام جزایری رقم خورد. شهرام جزایری در سال ۸۱ در جریان بزرگ‌ترین پرونده‌ی فساد اقتصادی ایران بعد از انقلاب بازداشت شد.
صرف‌نظر از اتهامات و پرونده‌های جزایری مسئله‌ی مورد توجه، حضور این فرد در برنامه‌ای بود که هیچ ارتباطی به مسائل اقتصادی نداشت؛ همچنین مجری برنامه به دلیل نداشتن سواد لازم اقتصادی به راحتی راه تبرئه شهرام جزایری در افکار عمومی را باز گذاشت و باعث شد این فرد از اعمال و رفتار گذشته‌ی خود اعاده حیثیت کند.
در اثنای برنامه مجری دائماً ادعا می‌کرد که برنامه‌ی دید در شب اقتصادی نیست؛ حال‌آنکه بیشتر وقت برنامه به پرسیدن سؤالات اقتصادی گذشت. مهمان برنامه نیز این فرصت را مغتنم شمرده و با سوءاستفاده از بی‌سوادی مجری در این زمینه و به کار بردن اصطلاحات نسبتاً پیچیده‌ی اقتصادی خود را در بسیاری از موارد اتهام تبرئه و در آخر به عنوان فردی که در این سیزده سال به او ظلم شده استودیو را ترک کرد…
مسئله این نیست که آقای جزایری در آن سال‌ها واقعاً متهم بوده است یا نه؛ بلکه مسئله این است که بینندگان این دست از برنامه‌ها عموماً افراد عادی جامعه هستند و ممکن است با حرف‌های یک‌طرفه‌ی این شخص و بدون حضور هیچ کارشناس و متخصص اقتصادی یا قضایی جهت پاسخ به سخنان جزایری، حق را به او بدهند.
برای مثال از ادله‌ی جزایری برای بی‌گناهی‌اش این بود که او هیچ طلب کاری ندارد او می‌گفت اگر یک بقالی را ببندید، بعد از چند روز ده‌ها طلب کار پیدا خواهد کرد، پس چطور این امر امکان دارد که من متهم باشم ولی تاکنون حتی یک طلب کار هم نداشته باشم؟!
نکته‌ی مورد توجه اینجاست که در بسیاری از موارد، متهمان کلان اقتصادی طلب کار مشخصی ندارند که از آن‌ها شکایت کند و در اصل در بسیاری از موارد، افراد باهوش که عالم به ضعف سیستم اقتصادی هستند، از این فرصت استفاده می‌کنند. برای مثال چندی پیش چهار وزیر اقتصاد، رفاه، دفاع و صنعت و معدن نامه‌ای به رئیس‌جمهور نوشتند و در آن اعلام کردند که از دی‌ماه سال ۱۳۹۲ تا تیرماه ۱۳۹۴، ۱۸۰ هزار میلیارد از پول‌های مردم در بورس تهران ناپدید شده است. درحالی‌که هیچ‌یک از این مردم (به عنوان طلب کار) نمی‌توانند فرد مشخصی را به عنوان متهم معرفی کنند چرا که افرادی باهوش و راه‌بلد اقتصاد، از راه‌های گوناگون این پول عظیم که ۶۰ برابر اختلاس معروف سه هزار میلیارد تومانی بوده را به جیب زده‌اند.
در کل بهتر است اجرای این دست از برنامه‌ها با حضور کارشناسان و متخصصان خبره‌ی آن حوزه برگزار شود تا به روشن شدن حقیقت و قضاوت منصفانه مردم منتج شود.
وجود این دست از برنامه‌ها که یک جانبه به موضوعی خاص می‌پردازند، باعث بی‌اعتمادی مردم نسبت به دستگاه قضایی و در نتیجه بدبینی نسبت به نظام می‌شود تا جایی که ممکن است فکر کنند شاید دستگاه قضایی ب.ز را بی‌جا دستگیر و محاکمه کرده است…
به نظر می‌رسد بهتر است شهرام جزایری‌ها را در روز دید، نه در شب!